Giresun

GİRESUN  EKONOMİ

​

Giresun ilinin ekonomisi tarıma (fındığa), balıkçılık ve tarıma dayalı sanayiye dayanır. Dağların kıyıdan itibaren başlamasına, eğimli ve engebeli araziye rağmen; ulaşım güçlüğü ve sermaye azlığı nedeni ile başta sanayi olmak üzere diğer sektörler yeterince gelişemediği için ve iklim koşulları ticari değeri yüksek  fındık üretimine imkân sağladığı için tarım Giresun ekonomisinin temelini oluşturmaktadır.

​

Giresun sınırları içerisinde en fazla tarım alanı, ilin en geniş yüz ölçümüne sahip ilçesi olan Şebinkarahisar'da bulunmaktadır. Şebinkarahisar'ı sırasıyla Merkez ilçe, Tirebolu ve Bulancak İlçeleri izlemektedir. Faal nüfusun %80’i tarımla uğraşmaktadır.

​

TARIM

Giresun’da ekim yapılan alanların yarısı fındık bahçeleri ile kaplıdır. Giresun fındığı dünyanın en kaliteli fındığıdır.

​

Dünya fındık üretiminde il sırada yer alan ülkemizde fındık tarımı yapılan alanlar genel olarak üç bölgeye ayrılır. Artvin, Rize, Trabzon, Giresun ve Ordu illerinin sahil kesimleri "birinci standart bölge", Samsun- Kocaeli arasında kalan sahil kesimi "ikinci standart bölge"  diğer iller ise "çerezlik bölge" olarak adlandırılır.

​

Türkiye’de yetişen fındığın da yüzde 25’ine yakınını Giresun temin eder. Fındık, Giresun tarımının bel kemiğidir. 90 milyona yakın fındık ağacından, 70.000 ton civarında fındık istihsal edilir. Giresun’da fındıktan sonra en çok mısır, buğday, arpa, fiğ, patates ve baklagiller yetişir. Daha çok ekmek yapımında kullanılan buğday Şebinkarahisar, Dereli, Aluca ve Çamoluk ilçelerinde üretilmektedir. Ancak yapılan üretim il ihtiyacını karşılamaktan uzaktır.

​

Sebzecilik çok fazla gelişmemiştir. Yerel pazarlara yönelik üretim tapılmaktadır. Kışların ılık geçmesi seracılık açısından önemli bir potansiyel oluşturmaktadır. İlde yaygın olarak Karalahana, domates ve fasulye yetiştirilir.

​

Giresun ilinde, ülkemizde yetişen meyve türlerinin hemen hemen hepsini yetiştirmek mümkündür. İlde bu potansiyelin değerlendirilemediği, meyve ağaçlarının genelde dağınık olduğu, üretimin aile ihtiyaçlarını karşılamak için yapıldığı, ihtiyaç fazlasının ise yerel pazarlarda satışa sunulduğu gözlemlenmektedir. Kivi, kiraz, ceviz, elma ve mandalina ilde üretimi önem taşıyan başlıca meyve türleridir.

​

Ülke genelinde olduğu gibi Giresun'da da kivi üretimi 1980'lerin sonlarında başlamıştır. Yöre insanlarını fındığa oranla verimi daha fazla, hasat gideri daha az olana kiviye yönlendirmek güç olmaktadır. Çünkü yöre halkının kivi üretimine ilişkin bilgisi kısıtlıdır. Kivinin bakımı daha zahmetlidir, daha hassas bir bitkidir. Fındık ise depolanabilmekte ve ihtiyaç duyulduğu an paraya çevrilebilmektedir. Buna rağmen Giresun  kivide hem üretim alanı hem de üretim miktarı bakımından Yalova, Rize ve Ordu'dan sonra yer almaktadır. Kivi yetiştiriciliğinin önem kazandığı ilçelerde kivi tarımını yaygınlaştırmak adına üretici birlikleri kurulmakta, soğuk hava depoları inşa edilmektedir.

​

Giresun'da üzerinde durulması gereken meyve türlerinden birisi de cevizdir. İlde ceviz daha çok Şebinkarahisar ve Çamoluk ilçelerinde üretilmektedir. Giresun fındığı, Malatya kayısısı, Gaziantep fıstığı, Diyarbakır karpuzu gibi "Şebin cevizi" de marka haline gelebilecek, "coğrafi işaret" olarak tescil edilebilecek özelliktedir.

​

Kirazın anavatanı olan Giresun'da kiraz üretimi oldukça düşüktür. Kiraz tarımında Şebinkarahisar ilçesi önde gelmekte, onu Çamoluk ilçesi izlemektedir.  İl ticaretinde önemli bir yere sahip olmayan kirazın yörede turşusu kavrulmakta, kavurması yapılmakta, böylece Ülkemizin diğer kesimlerinde rastlanılması zor farklı lezzetler oluşturulmaktadır. 

​

Giresun'da mandalina üretimi de yapılmaktadır. Mandalinanın üretim alanı ve üretim miktarı çok azdır. Akdeniz ikliminin etkili olduğu alanlarda yetişen bu ürünün Giresun'da üretilebiliyor olması iktisadi açıdan olmasa da coğrafi açıdan önemlidir.

 
HAYVANCILIK

Giresun'da düz arazinin azlığı, soğuk dönemin kısalığı, gür bitki örtüsü, bol su kaynakları, sanayinin gelişmemiş olması, ulaşım ağının yetersiz oluşu gibi faktörler nedeniyle eskiden beri hayvancılık yöre halkının önemli uğraşı alanlarından biri olmuştur. 

​

Giresun ilinde hayvancılık gittikçe gelişmektedir. Bol yağış sebebiyle, yaylalar, mera ve çayırlar yazın bile yeşillik içindedir. Koyun, sığır, kılkeçisi beslenir. Arıcılık gelişmiştir. Kıyı bölgesinde balıkçılık önemli bir geçim kaynağıdır. Balıkçılık henüz modern bir şekle girememiştir. Fakat devamlı gelişme halindedir. Hamsi, istavrit, palamut, torik, sargan, kefal, kötek, barbunya, mezgit, kalkan ve izmarit sahillerde ve açıklarda avlanır.

ORMANCILIK

Karadeniz kıyılarındaki diğer iller gibi Giresun da orman varlığı bakımından zengindir. Giresun Dağlarının Karadenize bakan yamaçları tamamen ormanlarla kaplıdır. İlin yüzde 38’i ormanlıktır. Orman sahası 250.000 hektarın üzerindedir. Ayrıca 20.000 hektara yakın fundalık saha vardır. Ormanların yarısı normal koruluktur. Geri kalanı bozuk korular ve baltalıktır. Senede 200.000 m3e yakın sanayi odunu, 300 bin ster’e yakın yakacak odun elde edilir. Bu oldukça önemli bir orman ürünüdür. 

​

Ülke genelinde yayılış alanı dar olan türlerin, Giresun ormanlarında yaygın olarak görülmesi Giresun Ormanlarını önemli kılmaktadır.

 

MADENCİLİK

Giresun ili önemli metalik maden yataklarına sahiptir. Giresun özellikle bakır, kurşun ve çinko yatakları açısından zengindir. İl genelinde bakır – çinko – kurşun yatakları bulunmakla birlikte, en önemlileri Tirebolu, Espiye ve Şebinkarahisar ilçelerinde bulunmaktadır. Bentonit, barit ve kaolen gibi endüstriyel ham maddeler ise Dereli, Bulancak ve Şebinkarahisar ilçelerinde muhtemel rezervler öne çıkmaktadır. Giresun’da metalik maden işletme ruhsatlı sahalara bakıldığında ağırlıklı olarak bakır – çinko – kurşun rezervleri, endüstriyel ham madde üretimi olarak ise barit, mermer ve alunit rezervleri görülmektedir. Bunların dışında linyit, manganez, antimon, demir, şap, maden kömürü ve uranyum vardır. 

​

SANAYİ

Giresun, son 15 sene içinde hızlı bir sanayileşme içine girmiştir. Aksu’da SEKA Kâğıt Fabrikası, Fiskobirlik Entegre Fındık İşleme Tesisleri ve Yonga Levha Fabrikası büyük sanayi kuruluşlarıdır. Ayrıca Tirebolu Çay Fabrikası, fındık kırma atölyeleri, metal eşya, kolonya, dokuma tezgahları, doğrama bıçkı ve kereste fırınlama atölyeleri, Giresun peynir ve tereyağ fabrikası, üç un fabrikası, Bulancak Balık Unu ve Yağı Fabrikası ve bini aşan küçük işletme bulunmaktadır.

​

DIŞ TİCARET

Giresun’da dış pazarlara yapılan ihracatın büyük bir kısmı fındık işlemenin ağırlıklı olduğu tarıma dayalı sanayi ürünleri kaynaklıdır. İl ihracatında %85 oranında bir paya sahip olan fındık, fındığa bağlı gıda sanayinin gelişmiş olduğu ve fındık tüketiminin yaygın olduğu Almanya, İtalya, İsveç, İngiltere, Fransa, Avusturya, Belçika, Danimarka ve Hollanda gibi Avrupa ülkelerine ihraç edilmektedir. 2017 yılı verilerine göre, Giresun ilinden 148.605.000 $ ihracat gerçekleştirilmiştir. İthalatta da ilk sırada Almanya’nın geldiği görülmekle birlikte, Hindistan ve İtalya’ da ithalatçı ülkelerdir. İthalat kalemlerinin tarım ve hayvancılık, makine teçhizat ve gıda ürünlerinden oluştuğu görülmektedir.

 

ULAŞIM

Giresun’da hava ulaşımı yoktur. Fakat kara ve deniz ulaşım trafiği çok faaldir. Sinop’tan Hopa’ya kadar kıyıya paralel olarak uzanan devlet yolu, Giresun ve 7 ilçesi içinden geçer. Giresun’un Karadeniz’de 122 km kıyısı vardır. Giresun bir liman şehridir. 1954’te 728 m uzunlukta rıhtım yapılmıştı. Limana günde iki gemi ve 10 motor yanaşabilir. Görele ve Tirebolu’da gemilerin yanaşmasına müsait iskeleler vardır. Karadeniz'e sefer yapan bütün gemiler Giresun'a uğrarlar. Giresun, Trabzon ve Samsun-Ankara yolu ile İstanbul'a, Trabzon-Gümüşhane-Erzurum transit yolu ile de Doğu Anadolu’ya bağlanır.